نامدارِ ناکام!

پزشک نیا به نقاش تصویرهای تنهایی و البته طراحی جسور معروف بود. با خط های شکسته و رنگ های تیره نقاشی هایش، در دهه 40 توانست چند نمایشگاه موفق در پاریس و لندن برپا کند.

اهل جنوب بود و چنانچه جواد مجابی زمانی گفته، «از بسیاری از امکاناتی که در پایتخت وجود داشت بی بهره؛ برای همین خیلی شهرتی پیدا نکرد و آثارش مورد توجه قرار نگرفت.» با این اوصاف در آثار او هویت ایرانی بیشتر از هم نسلانش به چشم می آمد و مضمون آثارش تحت تأثیر مردم تهی دستی بود که به شیوه قدیمی صبورانه زندگی را تحمل می کردند.

نجف دریابندری هم با تاکید بر جایگاه قابل تامل پزشک نیا در هنر نقاشی در ایران، تاکید کرده بود، «هوشنگ پزشک نیا یکی از سه ـ چهار هنرمندی بود که در سال های بعد از شهریور 1320 تصویر نقاشی جدید را به ایران وارد کردند. آن مقدار شناخت و آگاهی که امروز در فضای هنری ما وجود دارد ناچار تا حدی مرهون کوشش آنهاست، اما پزشک نیا پیش از مرگش در سال 1351، سال ها بود که در انزوا زندگی می کرد.»

به گزارش ایسنا، چنانچه می گویند در 10 سال پایانی زندگی، نه نمایشگاهی برپا می کرد، نه سفارش می گرفت و نه حتی حاضر به فروش کارهایش می شد. به این ترتیب نسل جوان تر هنرمندان و هنردوستان یا اصلا از وجود این نقاش بی خبر ماندند یا رفته رفته او را فراموش کردند.

از معروف ترین توصیفات درباره این هنرمند برجسته، جملاتی است که ابراهیم گلستان درباره شب مرگ پزشک نیا نوشته است. «از نیمه شب گذشته بود به من خبر دادند هوشنگ مرده است. بابک فرزندش خبر آورد. یک چند لحظه بعد که در کوچه رفتم می دانستم کاری نمی توانم کرد جز، شاید، دلداری به بچه هایش یا کارهای باطل دیگر. در باز بود. این دستگاه که بی برق بیکاره ست. فرزندانش که در اتاق جلو تا مرا دیدیند گریه سر دادند هوشنگ را نشان دادند. از دور در نیمه تاریکی می شد دید آرام خوابیده است، مرده است، دیگر نیست...»

هوشنگ پزشک نیا در سال 1296 در تهران به دنیا آمد. خانواده اش او را برای تحصیلات به مدرسه نظام فرستادند. در سال 1316 توانست مدرک تحصیلی خود را در رشته تاریخ و جغرافیا از دانشسرای عالی دریافت کند.

او در سال 1321 به استانبول رفت و در «هنرکدهٔ استانبول» ثبت نام کرد و زیر نظر لئوپولد لوی تحصیلات خود را در رشته نقاشی آغاز کرد و رؤیای همیشگی اش را تحقق بخشید.

پزشک نیا در سال 1325 به ایران بازگشت و به استخدام شرکت نفت درآمد و همزمان با ابراهیم گلستان، نویسنده و فیلمساز، رابطه دوستانه ای پیدا کرد. زندگی نامهٔ او به قلم ابراهیم گلستان از بهترین نمونه های تذکره نویسی مدرن ایران محسوب می شود که در کتاب گفته ها به چاپ رسیده است.

در سال های اخیر (1395) هم کتاب «سایه پدربزرگم»، شرح حالی از زندگی هوشنگ پزشک نیا، نقاش و هنرمند مدرن ایرانی در گالری شیرین رونمایی شد. این کتاب به کوشش سحر خلخالیان، نقاش و نوه این هنرمند و به همراه مقدمه هایی از ابراهیم گلستان، نجف دریابندری و علی بختیاری روانه بازار کتاب شد.

در ادامه نمونه کارهای هنرمند را مشاهده می کنید:

پاستل روی کاغذ
88×56 سانتیمتر
تاریخ اثر: 1349
این اثر مرمت شده است.

جوهر و آبرنگ روی مقوا
50×70 سانتی متر
تاریخ اثر: 1340 خروس
پاستل و گواش روی مقوا
50×70 سانتی متر
تاریخ اثر: اواخر دهه 1340 جوهر و آبرنگ روی مقوا
50×70 سانتیمتر
تاریخ اثر: 1340

انتهای پیام